gün gelir

bazı bazı kendinize bile kendim demeye çekinir , hiçbir şeye bağlanmamayı ilke edinirsiniz. işte o an ruhunuzun büyük bir parçasını yitirdiğinizi kendinize itiraf ettiğiniz andır. tatmin olur bunları anlamaktan; ve kendinizle ufak bir barışma flörtüne girersiniz.bir yabancıyla tanışmış gibi olur , anlatmak dahi istemezsiniz kendinizi en haşır neşir olduğunuza...

zaman

İnsan kendiyle ve kendisini kendi gibi hissettiği insanlarla hayatını paylaştıkça küçük bir bakışın pahabiçilmez değerini ve büyük bir jestin anlamsızlığını içinde hissediveriyor. Zamanın acımasızlığına sahip çıkma gereği duyuyor bünye.Bünye elinden gelse teşekkür edecek zamana. Bakış açım ve belki de elle tutulucak bir kaç anım olmasını sağladığı için.Göz çevremizde oluşan ufak kırışıklıklar yenilerine tohum attıkça insan pürüzlerine takılmadan yaşamayı öğreniyor. Kimseyi ve zamanı suçlamadan , kendini günah keçisi yapmadan.
Kendi adıma zamana teşekkür ederim birkaç harf çıkartabildiğim için güç bela da olsa...parmaklarım paslanmış..