....

bir anda hayatınızı sizin yapan döngülerden ,eşyalardan , kişilerden , alışkanlıklardan sanki bir başkasının size kolajıymış gibi kurtulası geliyor insanın. kazımak , parçalamak istiyor insan. alttan size çok tanıdık ancak bir o kadar yabancı ve artık daha iyi anlam verebildiğiniz hayatınız gözünüze çarpıveriyor. gözünüz yaşarıyor , alttan çıkanlarla yenilerin kombinasyonuna bakınca. bi de gülümseyiveriyorsunuz. yoruluyorsunuz o anlamsız tabloya bakarken. tuvalin ilk halini hayal dahi edemiyorsunuz .

paranoya

ağlamadan meme verilmedi ağzıma , ben de ağlamamayı seçtim. gülümseyerek ve kin gütmeyerek kendim elde etmeye çalıştım yaşamdaki keyifli zamanları. yüzüme yapışmış maskeyi attım bir kenara , görüşümü o kadar daraltmış ki , çıkartınca onu insanların sayısız maskelerini buldum karşımda. hokkabaz misali oynuyorum maskelerle , ve paranoyam oldu yeni bir tane.