1.23.2010

....

bir anda hayatınızı sizin yapan döngülerden ,eşyalardan , kişilerden , alışkanlıklardan sanki bir başkasının size kolajıymış gibi kurtulası geliyor insanın. kazımak , parçalamak istiyor insan. alttan size çok tanıdık ancak bir o kadar yabancı ve artık daha iyi anlam verebildiğiniz hayatınız gözünüze çarpıveriyor. gözünüz yaşarıyor , alttan çıkanlarla yenilerin kombinasyonuna bakınca. bi de gülümseyiveriyorsunuz. yoruluyorsunuz o anlamsız tabloya bakarken. tuvalin ilk halini hayal dahi edemiyorsunuz .

Hiç yorum yok: